geschiedenis
Badminton is een erg moderne sport, maar met oude roots. Een beetje zoals tennis.
De vroegste varianten doken op in het oude Egypte en Griekenland.
Ook in Japan was 'Hanetsuki' een Nieuwjaarsspel dat werd gespeeld sinds de 16de eeuw.
Via dit spel verkreeg de speler bescherming tegen muggen.
Bij ons in het westen evolueerde badminton vanuit het spel 'battledore and shuttlecock' ('slaghout en shuttle'),
waarbij het de bedoeling was een geveerde bal zo lang mogelijk in de lucht te houden.
Ook in India kende men deze variant, daar 'Poona' geheten.
Het Britse leger dat daar gestationeerd was, bracht een meer competitieve versie mee naar Engeland.
In 1860 bracht Isaac Spratt, een speelgoedhandelaar uit London, een gidsje uit over het spel, "Badminton Battledore - a new game".
Deze nieuwe sport werd in 1873 officieel gelanceerd.
Locatie: het Badminton House in Gloucestershire, eigendom van de Duke of Beaufort.
De regels van het spel bleven tot 1887 eigenlijk gelijk aan de Indische voorganger.
De 'Bath Badminton Club' specificeerde dat jaar een aangepaste regelgeving.
In 1893 werd ook een echt reglement op papier gezet door de 'Badminton Association of England',
erg gelijkaardig aan de regels die we ook vandaag nog kennen.
Officieel werd badminton gelanceerd in Portsmouth op 13 september 1893.
In 1899 startte de 'All England Open Badminton Championships', de eerste echte badmintoncompetitie ter wereld.
De 'Badminton World Federation' of BWF werd in 1934 opgericht door Canada,
Denemarken, Engeland, Frankrijk, Ierland, Nieuw Zeeland, Schotland en Wales.
De BWF is op dit moment verantwoordelijk voor het beheer van badminton wereldwijd
en staat ook in voor de verdere ontwikkeling van de sport op zich.
Badminton zoals we het nu kennen is dus een Engelse sport.
Desondanks vinden we over het algemeen de beste spelers terug in Denemarken en de Aziatische landen.
Maleisië, Indonesië, Zuid-Korea en China brengen constant spelers van wereldklasse naar de internationale competities.
Een andere belangrijke datum, vooral voor de Belgische badmintonsport was de oprichting in 1985 van ‘De Marginalen’ in Keerbergen.
De eigenaardige naam van de club is terug te leiden naar het oorspronkelijke clublokaal, de ‘Margo’ in Onze-Lieve-Vrouw-Waver.
Onder impuls van enkele toenmalige studenten van de Katholieke Hogeschool Ursulinen (waaronder nog steeds de ‘oudste’ clubleden)
begonnen ‘De Marginalen’ in de gemeentelijke sporthal van Keerbergen een recreatieve badmintonclub,
waarvan de impact op de Belgische badmintonsport nauwelijks te overschatten is.
Onder impuls van de huidige voorzitter en zijn medebestuursleden
groeide ‘De Marginalen’ uit tot een blijvende stuwende waarde voor de badmintonliefhebber.
De talrijke nevenactiviteiten van deze recreatieve, maar sportief hoogstaande club zijn in de wijde omgeving gekend.
Badmintonliefhebbers uit België, ja zelfs uit de hele wereld volgen alle clubontwikkelingen dan ook op de voet,
om zeker niets te missen van dit illustratieve voorbeeld voor alle soorten sportclubs en alle soorten sporters, waar dan ook.
In 2010 mochten wij dan ook het zilveren jubileum van deze onvolprezen badmintonclub vieren!
weetjes
Tennis voor watjes, badminton voor ‘venten’.
De snelheid en het uithoudingsvermogen, nodig voor het spelen van badminton,
zijn veel groter dan voor om het even welke racketsport.
Op de All England tenniskampioenschappen van 1985 versloeg Boris Becker, Kevin Curren met 6-3, 6-7, 7-6 en 6-4.
Op het Wereldkampioenschap badminton in Calgary, Canada in 1985
versloeg de Chinees Han Jian de Deen Morten Frost met 14-18, 15-10 en 15-8.
De volgende statistieken geven een vergelijking van deze wedstrijden.
Tijd
Tennis 3u18min
Badminton 1u16min
Bal/shuttle in het spel
Tennis 18min
Badminton 37min
Wedstrijdintensiteit
Tennis 9%
Badminton 48%
Slagen
Tennis 1004
Badminton 1972
Slagen per rally
Tennis 3.4
Badminton 13.5
Afgelegde loopafstand
Tennis 3 km
Badminton 6 km
Merk op dat badmintonspelers slechts de helft van de tijd wedijveren,
maar toch tweemaal zoveel lopen en dubbel zoveel pluimen raken!
Van voor naar achter, van links naar rechts.
In een gemiddelde badmintonpartij van 45 minuten, moet een speler 300 keer van richting veranderen.
We hebben het niet over een lichtjes andere looprichting, maar over hoeken van minstens 90 graden die fysiek enorm belastend zijn.
Hoewel een badmintonveld slechts 13,30 bij 6,10 meter meet, loopt een speler gemiddeld 1,5 kilometer tijdens een wedstrijd.
Sneller dan een ace van Andy Roddick.
In 2005 zette de Chinese dubbelspeler Fu Haifeng het wereldrecord neer voor de hardste smash tijdens een officiële match,
welke nog steeds staat. Een snelheid van 332 km/u. Voor vrouwen staat het record op naam van Huang Sui (China), met een snelheid van 257 km/u.
De hoogste gedocumenteerde snelheid echter is een smash van Jim Laugesen: 364km/h.
Bij de dames is de hoogst gemeten snelheid eentje van Helene Kirkegaard: 337,2 km/u.
Daarmee is badminton veruit de snelste slagsport in de wereld.
Om de snelheid van het pluimpje te meten, is overigens een speciale camera nodig die ruim 1 miljoen dollar kost.
(Snelheidsranking: badminton – 332 km/u ; golf – 270 km/u ; tennis – 246 km/u ; squash – 193 km/u ; baseball – 165 km/u)